GUERNICA, CANTATA FÚNEBRE (1966)

(Gernika)

Música de Pablo Sorozábal (1897 - 1988)

Texto de Nemesio Etxaniz (1899 - 1982)

 

Gernika, hilketa, su ta gar erreta,
andreak ta haurtxoak, heriotzari ihesika.             
Gernika gaixoa, malkozko itsasoa,
odolez gainezka, zoritzarrean itoa.

Utzi emakume negar-zotinak,
Euskal Herria hemen dago.
Haritza bezain lerden ta zutik,
gero ta indartsuago.

Arrano beltzak alferrik datoz
lainoak baino gorago

Euskal gaztedi, guztiak erne
etsaia borrokatzeko!
Hiltzaile hoiek inoiz ez dute
haritzik lurperatuko!

Aizu! Hoiek, inoiz!

Hautsi gure kateak,
piztu euskal legeak
ta hil artean bizi askatasunean...
eta pakean.


Guernica, muerte, quemada hasta los cimientos,
mujeres y niños huyendo de la muerte.
Pobre Guernica, mar de lágrimas,
inundada de sangre, ahogada en la desgracia.
 
Dejad de sollozar, mujeres,
el pueblo vasco está aquí.
Esbelto y tieso como un roble,
cada vez más fuerte.
 
Las negras águilas vienen en vano
más altas que las nubes.
 
¡Juventud vasca, atentos todos
para luchar contra el enemigo!
¡Esos asesinos nunca conseguirán
enterrar el roble!
 
¡Oye! ¡Esos, nunca!
 
Rompamos nuestras cadenas,
recuperemos las leyes vascas
y hasta morir vivamos en libertad...
y en paz.
 
 
Digitalizado y traducido por:
Natan González 2022